Opakowania stanowią jeden z podstawowych produktów wielu branż. Wśród najczęściej wykorzystywanych surowców do ich tworzenia znajduje się karton lity. Materiał ten jest jednak zróżnicowany pod kilkoma względami, dlatego też możemy mówić o co najmniej trzech jego odmianach. Niemniej, decydującym czynnikiem o rozróżnieniu typów jest wykończenie spodu. Odmiany kartonu litego mogą się od siebie różnić m.in. jego kolorem, stopniem sztywności czy też jakością górnej powlekanej strony. W związku z tym podział na poszczególne rodzaje wygląda następująco:
Karton lity GC1 – uznawany za surowiec premium. Jest dedykowany wszystkim gałęziom przemysłu, które cenią sobie najwyższą jakość produktów. Znajduje zastosowanie m.in. w branży farmaceutycznej czy też kosmetycznej. Odmiana ta charakteryzuje się dwukrotnym lub nawet trzykrotnym powleczeniem górnej strony, a także niepowleczeniem strony wewnętrznej, która jest w kolorze białym. Ponadto opisywany typ ma podniesiony poziom sztywności. Wśród najczęściej wykorzystywanych typów GC1 jest Arktika 300 g, która występuje również w gramaturze 250 g i 350 g.
Karton lity GC2 – surowiec o nieco mniejszej estetyce niż GC1. Nadaje się do produkcji opakowań o umiarkowanych walorach wizualnych. Charakteryzuje się większym poziomem sztywności niż wariant GC1, co czyni go również znacznie wytrzymalszym. Wykończenie spodu występuje w kolorze kremowym. Opisywana odmiana znakomicie nadaje się do tworzenia opakowań w branży farmaceutycznej, kosmetycznej, display oraz spożywczej. Gramatura GC2 jest identyczna, jak w GC1.
Karton lity GD – najgorszy pod względem jakości z wymienionych trzech typów. Jest to odmiana makulaturowa, co oznacza, że jej wierzchnia warstwa zamiast białej barwy ma odcień wpadający w szarość. Ponadto surowiec posiada najmniejszą sztywność ze wszystkich odmian i nie powinien być przeznaczony do tworzenia opakowań premium, jeśli wymagana jest doskonała jakość oraz wysokie walory estetyczne. GD występuje w wielu gramaturach od 180 g do 400 g, a jego największym atutem jest cena.
